ΑΝΥΔΡΗ ΕΠΟΧΗ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ

Αλύχτησε στη νύχτα την μουγγή

τη λαλιά του το μαύρο το σκυλί

άνθισε στου Άδη το βαθύ

ένα χρώμα, το σταχτί

Κυνήγησε με πίκρα περισσή

την ουρά του τ’ αδέσποτο σκυλί.

Μαύρη ακούγεται, απόκοσμη σιωπή

κι ένα πρόσωπο κλαίει από ντροπή

Σκοτάδι έχυσε στο τοίχο, η σκιά η βρωμερή,

κάποια λάμπα φωτίζει μαραμένη μια ψυχή

Κόκκινα παπούτσια / ξεφτισμένη σκηνή

μια πόρνη τρομάζει τη ζωή

Κινήθηκε ο αστυνόμος καλλίτερα να δει

«Άλλη μια βάρδια ως το πρωί»

Μια μηχανή τους θανάτους προκαλεί

Θλίψη ξυπνάει, απαλή μια μουσική

Η ρεκλάμα φωτίζει ζωηρή

τη γωνιά του δρόμου, τη μοναχικά

ένα τσιγάρο άναψε πιο πέρα στη στροφή

και μόλις άρχισε να πέφτει η βροχή

Γυαλίζει ο δρόμος την άσπρη του γραμμή

κι εγώ μετρώ την τελευταία την πνοή

Θανάτους ανυποχώρητους η πλάτη μου κρατεί

Άντε λίγο πιο βαθιά, μπήκε απόψε το καρφί

Μια σύριγγα ξάφνου βγάζει την κραυγή

«Φίλοι μου πεθαίνω ετούτη την αυγή»

Άραγε ποιους στο όνειρο πάλι οδηγεί;

Ποιους σε δρόμους χωρίς επιστροφή;

Κι εσύ κοιμάσαι μ’ ενός άντρα την οσμή

ξεχασμένη σ’ ένα σπέρμα, που σου δωσε ηδονή

δίχως να γεμίζει το μυαλό σου ενοχή

για την καρδιά π’ ακούει του Θανάτου τη βουή

καληνύχτα, γαλήνια, πρασινομάτα μικρή

κάθε νύχτα Άγγελος θρηνεί.