ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Κατάχαμα τον τρόμο έριξες

διώχνοντας λες βαριές ευθύνες

πάλι χαράματα να ‘βρεις έψαξες

κι έπεσες ξανά, στης νύχτας σου τις δίνες

κι ο τρόμος από κάτω ανδρώθηκε,

ορθώθηκε απ’ το χώμα

κι η ελπίδα αμέσως δόθηκε

ρίγησε αβοήθητο το σώμα

σαν φονιάς κατάματα σε κοίταξε

με χέρι σε χτύπησε βαρύ

σκοτάδι άσπλαχνο σε τύλιξε

που απελπισιά μόνο μπορεί

τη χαρά να πάρει ζήτησε

σαν του Άδη, τον μαύρο κυνηγό

το τι έχασες σου θύμισε

στον περασμένο χρόνο τον παντοτινό

και τώρα δεν έχεις τίποτα να πεις

έχεις λαχανιάσει το μυαλό

και τώρα δεν έχεις πια τίποτα να ζεις

έχεις συννεφιάσει τον ουρανό