ΣΩΜΑΤΑ – ΨΥΧΕΣ

Φεύγεις σαν την λέξη σου εκείνη

που πάντα είχα φυλακτό

μένει τώρα η παντοτινή γαλήνη

και το αιώνιο γέλιο το τρελό

(την ώρα), (που), χάνομαι, στ’ Αχέροντα την απεραντοσύνη

Θ’ αφήσω το σώμα, στο κοφτερό λεπίδι

να ματώσει, μόνο, κούφιο και νεκρό.

Κι αν θέλεις κάποτε να βρεις

πως πεθαίνουν κι οι ψυχές,

την ώρα που το σώμα μου θα θάβεις

ρίξε το βλέμμα, στις κλαίουσες ιτιές